Toen Syl in 2014 de diagnose non-hodgkinlymfoon kreeg, stond haar leven even stil. Gelukkig heeft Syl een goed team achter zich staan en blijft ze positief.
In eerste instantie dachten de artsen van Syl dat het om een tumor in haar maagdarmstelsel ging. Een operatie volgde, maar met een nogal onverwachte afloop. Er was namelijk iets anders aan de hand. Syl bleek non-hodgkinlymfoon te hebben. Het was een klap in haar gezicht.
Na de diagnose begon Syl aan een traject van acht chemokuren, wat behoorlijk effect had op haar lichaam. “Als ik chemo had gehad, lag ik eerst drie dagen plat. Daarna krabbelde ik langzaam weer op. Zodra het kon ging ik weer wandelen met mijn hondje. Dit vond ik niet alleen erg leuk om te doen, maar zo werkte ik ook aan mijn conditie. Het opbouwen van een zo goed mogelijke conditie hielp me een volgende chemo beter aan te kunnen.”
Veranderingen in smaak
Door de chemotherapie kreeg Syl ook last van een verminderde smaak. Ze vertelt: “Voor mijn gevoel heb ik een jaar lang rubber gegeten. Vanaf de eerste kuur tot drie weken na de laatste kuur had ik minder smaak.’’
Het ziekenhuis van Syl organiseerde zogenaamde smaakavonden, waarin mensen met chemotherapie gerechten konden proeven en tips kregen om de smaak te verbeteren. Dit vond Syl heel prettig: “Ik kreeg de handvatten waar ik naar op zoek was.’’ Zo leerde Syl dat een beetje ketjap op een toetje of honing bij gekruid eten voor haar goed werkten. Daarnaast waren cashewnoten een goede snack, omdat ze veel eiwitten bevatten en Syl ze ondanks de smaakveranderingen lekker vond smaken.
Voeding als medicijn
Door haar ziekte is Syl anders tegen eten gaan aankijken. “Ik heb het geluk dat ik mezelf kan aanzetten tot eten, ook al was ik hondsberoerd. Voeding ben ik gaan zien als een soort medicijn dat helpt om te overleven.’’ Ook na de behandeling is Syl gezonder gaan eten en denkt ze ook meer na over wat ze eet. Zo eet ze bijvoorbeeld minder ongezonde tussendoortjes en drinkt ze veel thee om voldoende vocht binnen te krijgen.
Steun en toeverlaat
Onmisbaar in het leven van Syl is haar man. “Ook al heb je iets naars, we gaan er wel met z’n tweeën doorheen. Dan haal je het wel”, vertelt ze. Ze zijn goed ingespeeld op elkaar en het hele huishouden draait om samenwerken. Ondanks dat Syl vaak boos is over het feit dat ze kanker heeft gekregen, prijst ze zichzelf ook gelukkig met haar gezin en het feit dat ze het samen, als een goed team, kunnen dragen.
Positief blijven
De laatste anderhalf jaar heeft Syl geen chemotherapie meer gehad. Ze komt alleen nog om de zes maanden bij de arts voor een controleafspraak. “Het is wel elke keer heel spannend. Hoe nuchter ik over de dingen denk, die stress die blijft’’, wetende dat de kans aanwezig is dat de kanker terugkomt.
Ook heeft Syl haar smaak nog steeds niet helemaal terug. Maar desondanks blijft haar lijfspreuk:
Als je positief bent, dan heb je al de helft gewonnen, hoe slecht het ook is.
Syl vertelt verder: “Ga niet in die negatieve spiraal zitten. Ook al zijn het maar kleine stapjes, zoals jezelf aankleden of een stukje met de hond lopen, het zijn elke keer kleine overwinningen.”
Anderen helpen als ervaringsdeskundige
Syl wisselt graag ervaringen uit met andere mensen die chemotherapie krijgen. “Het is soms uitzoeken wat werkt voor jou. Wat fijn werkt voor de een hoeft niet per se fijn te zijn voor een ander.’’ Haar tips voor mensen die in dezelfde situatie zitten zijn: blijf positief, zoek steun, ga bewegen, download luisterboeken voor tijdens het wandelen en neem een vitamine D tablet om meer energie te krijgen.
Dit is een persoonlijk verhaal dat gaat over de eigen ervaringen en visie van de persoon die het verhaal deelt. Het verhaal kan daardoor informatie bevatten die kan afwijken van de standpunten, voorlichting en adviezen van het Wereld Kanker Onderzoek Fonds.
